Opdracht 9: leesbeleving en intertekstuele mythen

Ik las Mamma Medea van Tom Lanoye. Het boek bestaat uit de theaterteksten die gebruikt werden in het gelijknamige toneelstuk: 'Mamma Medea'. Het lezen van dit boek ging niet altijd even vlot. Ik moest namelijk altijd kijken wie wat zei, en wie was wie nu weer juist? Na een tijdje wende het wel en verliep het lezen ook vlotter.

Dit verhaal intrigeert me al jaren. Het is een oud verhaal, maar toch nog zo herkenbaar. De thematiek spreekt me ook wel aan. Jaloezie, verraad, woede... Het zijn thema's die iedereen het liefst uit zijn leven wilt mijden, maar is dat wel zo makkelijk?  

Het verhaal van Medea inspireerde veel schrijvers, theater- en filmmakers. Zo verscheen er in 1969 de film 'Medea' naar de gelijknamige mythe. Het is een Italiaanse film, geschreven en geregisseerd door Pier Paolo Pasolini. Ook is er het theaterstuk 'Mamma Medea', waarvan ik de teksten las. Dit stuk werd opgevoerd in 2001 en was een samenwerking tussen het Antwerpse Toneelhuis en dat van in Amsterdam. De herwerking van Lanoye is eigentijdser als de originele versie. Ook is er een verschil in taalgebruik. In de originele versie gebruikt de schrijver steeds hetzelfde taalregister. Lanoye pakte dit anders aan. Hij vertaalde de clash tussen de "barbaarse" Kolchiden en de beschaafde Grieken in een spel tussen gortdroog Hollands-Nederlands en een sappig Vlaams

De levenswijsheid die achter dit verhaal schuilt is volgens mij dat je je vader en je vaderland nooit mag verraden. Ook moet je trouw blijven aan je huwelijk. De sleur die in een lange relatie kruipt moet je onder ogen durven komen. Je mag niet zomaar weglopen van je problemen, zoals Jason deed. Ook zijn wraak en jaloezie zondes waaraan de mens zich soms blootstelt.

Lijkt de tragedie van Medea oud? Denk je dat dit nooit meer zou kunnen gebeuren? Jammer genoeg is dat niet het geval. Ik kwam een verhaal op het spoor uit 2008. Ik las verschillende artikels en ontmoette ook iemand die deze tragedie van heel dichtbij heeft meegemaakt.

Een man, dokter van beroep, ontmoet een nieuwe vrouw. ze krijgen samen twee kinderen. Maar na een tijdje loopt het helemaal verkeerd. Ik las in verschillende artikels meerdere malen dat de vrouw depressief zou zijn geweest. Ook de man had al wat misstappen begaan, zo stak hij het huis van zijn ex-vrouw, waar hij ook kinderen mee had, in brand.

De politie was al meerdere malen bij het gezin moeten langsgaan. Ze werden opgebeld door ongeruste buren. Deze hoorden felle ruzies en wouden vermeiden dat de kinderen er bij betrokken zouden geraken... tevergeefs.

De moeder vermoordde uiteindelijk haar twee jonge kinderen in een periode dat het erg moeilijk ging in haar huwelijk. Daarna probeerde ze zichzelf van het leven te beroven. De man pleegde zelfmoord.

Dit is een verschrikkelijk verhaal, en voor sommige mensen realiteit.

Wat ik hieruit heb geleerd is dat de mythes, hoe oud ze ook mogen zijn, de wereld nog lang niet uit zijn.

Wat mij dan ook vooral intrigeerde aan deze mythe, is dat deze thematiek op de dag van vandaag nog steeds actueel is. Jaloezie, wraak, verraad en kindermoord zijn nog steeds woorden waar we in de media en in de kunst mee geconfronteerd worden.

Hier vindt u nog een aantal artikels, die ik gebruikte om deze taak te schrijven:

www.nieuwsblad.be/cnt/dmf23122008_008

www.bndestem.nl/algemeen/binnenland/vrouw-van-huisarts-vermoordt-kinderen-1.516071

www.vandaag.be/binnenland/13408_moordende-moeder-wil-internering-en-straf-ontlopen.html