Black - Dirk Bracke

Korte inhoud: Het hoofdpersonage,
Marie-Evelyne, is een jong, zwart meisje dat samen met haar ouders in Brussel
woont. Ze komt in het begin van het verhaal haar neef tegen, die lid is van de
jeugdbende 'The Black Bronx'. Druppelsgewijs geraakt Marie-Evelyne verwikkeld
in het web dat door deze bende geweven is. Ze heeft een kortstondige relatie
met de bendeleider X, nadat hij haar verkracht heeft. Marie-Evelyne ontmoet
Marwan op het politiebureau en ze worden verliefd op elkaar. Dit is enkel niet
zonder gevolgen omdat Marwan lid is van een andere bende...

Waar en wanneer speelt het
verhaal zich af? Het verhaal speelt zich af in Brussel. Plaatsen die vaak
terugkomen zijn de Nieuwstraat, de Brusselse metrostations en de appartementen
waar de bendeleden in wonen. Het verhaal speelt zich in onze, moderne tijd af.

Wat is het hoofdthema?
Jeugdbendes.

Wat vond je leuk, mooi, goed aan
dit boek? Voor mij is dit misschien niet meer van toepassing, maar ik vind de
sensibiliserende functie van het boek wel sterk. Natuurlijk zijn de
gebeurtenissen in het verhaal allemaal dramatisch en blijft er op het einde
voor het hoofdpersonage nog maar weinig positief over. Toch vind ik het
belangrijk dat jongeren een beeld krijgen over dit soort zaken, die zich gewoon
afspelen in onze hoofdstad. Wat ik als echte romanticus mooi vond aan het boek,
was de liefde tussen Mavela en Marwan. Allebei zitten ze aan de boden, de
houvast die ze hebben is nihil. Dan ontmoeten ze elkaar en worden verliefd. De
twee riskeren alles om samen tijd door te kunnen brengen en dat vind ik
geweldig om te lezen.

Weet je iets over de schrijver,
of hoe dit verhaal tot stand kwam? Zou je daar meer over willen weten? Ik heb
als puber een paar boeken van Dirk Bracke gelezen, maar eerlijk gezegd was ik
nooit een grote fan van zijn werk. Ik vond zijn verhalen te dramatisch, zelfs
overdreven. Ik denk dat ik mag vaststellen dat dat zijn genre ook wel is,
dramatische verhalen over jongeren.
Dirk Bracke begint nooit zomaar met het schrijven van een verhaal. Hij start
altijd eerst een mini-onderzoekje. Hij gaat praten met jongeren die te maken
hebben gehad met de problematiek waarover hij gaat schrijven. Meer hoef ik
eigenlijk niet te weten over Bracke, ik denk dat ik de belangrijkste zaken over
deze jeugdauteur wel weet ondertussen.

Hoelang duurt de periode waarin
het verhaal zich afspeelt? Vanaf het moment dat Marie-Evelyne voor het eerst in
aanraking komt met de jeugdbende 'The Black Branx' tot het einde van het
verhaal is er een periode van ongeveer drie maanden voorbij gegaan.

Narratologisch aspect: ruimte

-
Geografische ruimte: Brussel

-
Sociale ruimte: het verhaal speelt zich af in
een lagere sociale klasse van de bevolking. Zwarte bevolkingsgroep van Brussel.

-
Sfeerscheppende ruimte: de metrostations en de
vuile kamers waar de bendeleden zich vertoeven, scheppen een sfeer van
criminaliteit. Ze laten de leren voelen dat ze niet in rijkdom leven.

-
Symbolische ruimte: het verhaal eindigt in een
kamer waar Marie-Evelyne helemaal alleen zit te wachten. Ze zit op een vuile
matras. Dit symboliseert haar geïsoleerde status. Ze kan letterlijk en
figuurlijk niet meer weg uit die kamer, wachtend op haar lot.

-
Topos: we verbinden metrostations van
grootsteden automatisch met allochtonen, daklozen, druggebruik, pickpockets...

Perenbomen bloeien
wit - Gerbrand Bakker

Dit boek vertelt het verhaal van
drie broers. Klaas en Kees zijn een tweeling en ze hebben nog een jonger
broertje: Gerson. Ze spelen steeds het spelletje 'zwart' waarbij ze hun ogen
bedekken en zo op zoek gaan naar een bepaald voorwerp. Tijdens een auto-ongeluk
wordt Gerson blind, vanaf dan wordt het spelletje 'zwart' niet meer gespeeld.
Het gezin probeert het ongeluk en de gevolgen er van zo goed mogelijk op te
vangen. Dat is niet altijd makkelijk, vermits hun vader er alleen voorstaat en
Klaas en Kees niet goed weten wat ze kunnen doen voor de geïsoleerde Gerson.

Waar en wanneer speelt het
verhaal zich af? Het verhaal speelt zich bijna heel het verhaal af op het
domein dat toebehoort aan het gezin. Ze wonen op een afgelegen stuk grond dat
omringd is door een riviertje en een straat. Dit symboliseert ook het
ingesloten gevoel dat Gerson gaat overvallen. Het verhaal speelt zich af in de
moderne, eigen tijd.

Wat is het hoofdthema? Voor mij
is het hoofdthema; eenzaamheid, lichamelijke handicaps, opgroeien en familie.

Ik vond dit een erg mooi boek.
Het boek gaf me tegelijkertijd een warm gevoel en kippenvel. Ik leefde mee met
de personages, voelde sympathie. Ik had het boek al erg lang liggen thuis. Het
zat ooit in een pakket Boekentoppers dat ik kocht toen ik zelf in het tweede
middelbaar zat, geloof ik. Waarom heb ik dit boek nooit eerder gelezen, denk ik
nu. Ik had misschien verwacht dat het me niet veel ging doen, maar niets is minder
waar.

Wat vond je niet leuk aan dit
boek? Ik vond persoonlijk het einde niet leuk. Het was goed geschreven en paste
ook bij de sfeer van het boek. Maar ik had echt gehoopt dat het goed ging
aflopen. Ik houd normaal gezien evenveel van boeken die goed aflopen en boeken
die eindigen met een niet zo positieve noot, maar nu was ik echt droevig. En
niet op de goede manier.

Toen je het boek zat te lezen,
zag je toen in je fantasie hoe het verhaal zich afspeelde? Ja, ik had een
perfect beeld in mijn hoofd hoe hun huisje er uitziet. De tuin, het beekje, de
auto waarmee het ongeluk gebeurde... Ik had wel geen heel duidelijk idee over de
personages, maar dat heb ik meestal. Bij de gebouwen en de omgeving waarin het
verhaal zich afspeelt heb ik altijd een heel duidelijk beeld voor ogen. Bij de
karakters is dat minder.

Is er een personage dat niet
voorkomt in het verhaal, maar zonder wie het verhaal niet had kunnen plaatsvinden?
Ja, de moeder van de drie broers is niet fysiek aanwezig in het verhaal. Ze
liet haar gezin een paar achter, toen haar kinderen juist geboren waren, om
opnieuw te beginnen in Italië. Deze gebeurtenis heeft een grote invloed gehad
op de karakters en gedachten van de personages.

Narratologisch aspect: auteur.

De auteur schrijft onder zijn eigen naam. Hij schrijft dus
niet onder een pseudoniem. Ik kende de auteur eerlijkgezegd niet van naam. Ik
heb ook nog geen andere werken van hem gelezen. Wel heb ik wat opgezocht over
zijn andere boeken en blijkt dat 'Perenbomen bloeien wit' helemaal past bij de
rest. Gerbrand Bakker heeft al verschillende prijzen gewonnen. Namelijk:

·
Gouden Ezelsoor 2006, voor Boven is het
stil

·
Debutantenprijs 2006, voor Boven is het
stil

·
Boekdelenprijs 2008, voor Boven
is het stil

·
Prix Millepages 2009, voor Là-haut,
tout est calme (Gallimard)

·
Prix Initiales 2010, voor Là-haut,
tout est calme (Gallimard)

·
International IMPAC Dublin Literary
Award 2010, voor The twin, vertaling van Boven is het stil door David Colmer

·
Prix du Roman des Lecteurs Nanterriens 2011, voor Là-haut, tout est calme

·
Premi Llibreter 2012 voor A dalt tot està tranquil,
Catalaanse vertaling Boven is
het stil door Maria Rosich

·
Independent
Foreign Fiction Prize 2013 voor The Detour, vertaling van De omweg door David Colmer

(bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerbrand_Bakker)

Bibliografie

Bakker, D. (1999). Perenbomen bloeien wit.
Amsterdam: cossee.

Bracke, D. (2006). Black.
Leuven: Davidsvonds.

4-5. 2 Lectuurfiches

Bibliografie

Contact